همانطور که قبلا گفته شد اسلام به آموختن علم و دانش توصیه های فراوانی نموده است چرا که هدف از تعلیم و تربیت در اسلام شکوفایی و پرورش تمامی استعدادها و توانمندیهای فرد و به تعادل رساندن وهماهنگ کردن آنها در جهت رسیدن و تقرب به خدا می باشد . پس هر علمی که انسان شروع به فراگیری آن می کند باید زمینه ساز و مقدمه ای برای سیر الی الله باشد و نهایتا انسان را در اصطلاح عرفا متخلق به اخلاق الله و متادب به آداب الله سازد.البته منظور از علم در اینجا صرفا علوم آسمانی و برآمده از کلام وحی نیست بلکه علوم زمینی یعنی علومی که در دسترس عقل بشر هست مانند ریاضی ، فیزیک ، شیمی و... هم اگر از آموختن آن تنها مادیات مد نظر نبوده و مسائل والای انسانی ملاک یادگیری باشد می تواند زمینه ساز تعالی بشر شود . آموختن علوم زمینی میتواند انسانها را در بکارگیری از مواهب طبیعی توانمند ساخته و بازوی جوامع انسانی را قدرتمندتر کند و طبیعتا در جامعه ای که اسلام حکمفرماست این قدرت برآمده از علم ودانش قهرا می تواند منشا خدمات گسترده ای به مردم شود.برخلاف امروز که علم ودانش ابزار دست قدرتهای زورگو و ظالمی است که همچون تیغی در دست دیوانه ای زنجیری در دنیا ایجاد اشوب وفساد میکند.
کسی که هدفش از کسب علم رسیدن به خدا باشد طبیعتا در این راه باید بی اندازه بر قدرت و دانش او متکی باشد چرا که چنین فردی خود را در برابر آن بینهایت فوق العاده ناچیز می بیند و اگر علمی اندوخته و موفقیتی پیدا کرده همه را از جانب او خواهد دید و هیچگاه فراموش نخواهد کرد زمانی را که طفلی بیش نبود و هیچ نمیدانست و خداوند بر او منت گذاشت و در فتح قله های علم ودانش به او کمک نمود اینچنین انسانی هیچگاه خودش را بی نیاز از یاری خدا نخواهد دید و مانند کسانی نخواهد بود که فقط در هنگام هجوم طوفانهای بلا و مصیبت به یاد او می افتند و از او مدد می طلبند. پس در همه حال و حتی در هنگام روبرو شدن با یک مسئله ریاضی از خدای عالمیان کمک خواهد خواست . اما چگونه می توانیم یک مسئله ریاضی را با این دیدگاه حل کنیم؟ در مطلب بعد به تفصیل در این مورد سخن خواهیم گفت
