یادم می آید سالی از یکی از همکاران با سابقه ی ریاضی در مورد تدریس اصل استقرای ریاضی در بخش اول کتاب و چگونگی انتقال مفهوم آن به دانش اموزان انسانی از او نظرش را پرسیدم و گفتم بهترین شیوه برای تدریس این اصل چیست ؟در جوابم گفت بهترین شیوه این است که اصلا این قسمت را تدریس نکنی . ومن خوب منظورش را در پس همین مطایبه درک کردم .آن همکار حق داشت برای کسی که این تجربه را در کلاس پیش انسانی داشته در هنگام تدریس اصل استقرا او همچون راننده ی اتوبوسی بوده که دانش آموزان را سوار کرده و آنها را از میان باغ و بستانهای ادبیات و شعر و شاعری و طوطی و بازرگان ومثنوی معنوی عبور داده و چشم مسافران را به جمال آنها روشن نموده اما در حالی که دانش آموزان در حال لذت بردن از این مناظر هستند ناگهان ماشین به سربالایی تندی به نام اصل استقرا ی ریاضی می رسد و دیگر هر چه راننده گاز می دهد و ماشین زور میزند فایده ای نداشته و اتوبوس یا در بین راه از نفس می افتد و یا همراه راننده و کمک راننده و مابقی به قعر دره سقوط می کند. وقتی ما برای یادددادن مفهوم واقعی استقرا در کتاب جبر و احتمال برای دانش آموز سوم ریاضی باوجود حل مثالهای متعدد و فراوان با مشکلاتی روبرو هستیم چه اصراری هست بر اینکه حتما دانش آموز انسانی هم فقط در یک صفحه ی کتاب و حل یک مثال با این اصل آشنا شود . من نمی دانم کسانی که این کتاب را درآورده اند خودشان در هنگام تدریس آن از چه متد و روش ابتکاری استفاده می کنند که دانش آموزی که در پیش و پا افتاده ترین مباحث ریاضی کاسه ی چکنم چکنم به دست می گیرد این اصل مهم و پیچیده را در حدود نیم ساعت مثل طوطی کچل آن مرد روغن فروش که با مشاهده ی مرد کچلی نطقش گویا شد او هم با مشاهده ی قیافه ی معلمش که از فرط توضیح و تکرار کچل شده است بالاخره فرا می گیرد وریاضیدان می شود. فکر می کنم یک بازنگری در این کتاب لازم و واجب باشد.
